حیدری تبریزی
حاج حیدر ملقب به حیدری تبریزی (زادهٔ ۹۷۱ هجری) از شاعران سدهٔ دهم هجری و اهل محلهٔ سرخاب تبریز بود و هنوز هم «کوچهٔ تکیهٔ حیدر» در این محله به نام او خوانده می‌شود. او از شاگردان لسانی شیرازی و شریف تبریزی بود و بین او و وحشی بافقی اختلافاتی وجود داشت و بعضاً علیه هم هجو می‌گفتند.[۱][۲][۳]
حرفهٔ اولیهٔ حیدری تبریزی، سراجی در بازار تبریز بود و بعدها تاجر بزرگی شد و بارها به هند سفر کرد و مورد توجه اکبرشاه واقع شد. او سرانجام در سال ۱۰۰۰ یا ۱۰۰۲ هجری (۲۹ یا ۳۱ سالگی) درگذشت.[۱][۲][۲][۳]
آثار
[ویرایش]- جنگ‌نامهٔ/فتح‌نامهٔ گجرات (به تقلید از بوستان سعدی)[۴]
- دیوان اشعار (مشتمل بر ۱۶ هزار بیت)
- سیر و سلوک
- لسان‌الغیب (در تضمین اشعار لسانی شیرازی و در رد سهواللسان شریف تبریزی)
پانویس
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «حیدری تبریزی». شبکهٔ اینترنتی آفتاب. دریافت‌شده در ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۵.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ «حیدری تبریزی». راسخون. دریافت‌شده در ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۵.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «زندگی نامه حیدری تبریزی». مردان پارس. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۵.
- ↑ «حيدري تبريزي و فتحنامۀ گجرات». مرکز پژوهشی میراث مکتوب. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۵.
منابع
[ویرایش]- نوایی، عبدالحسین (۱۳۷۷). طرح پژوهشی اثرآفرینان. ج. دوم. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. پارامتر
|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک)